Hoewel de meerderheid van de bevolking zich na jarenlange religieuze onderdrukking weer boeddhist durft te noemen, belijdt lang niet iedereen actief het geloof. De huidige godsdienstvrijheid heeft ook tot gevolg dat er nieuwe zendelingen aan de weg timmeren zoals de evangelische kerk uit Zuid-Korea, Europa en de VS.

Boeddhisme in Mongolië: In de loop van de 17de eeuw waaide vanuit Tibet het boeddhisme het land binnen. Er werden kloosters opgericht en langzaam ontstonden er gemeenschappen van soms wel duizend monniken. Met de komst van het communisme verdwenen de kloostergemeenschappen en kwam er een einde aan de boeddhistische traditie. Pas na de onafhankelijkheid in de jaren negentig van de vorige eeuw kon de boeddhistische gemeenschap zich herstellen. Tientallen verwoeste kloosters en tempels zijn opnieuw opgebouwd. De kleine groep lama’s die de vervolgingen van de communisten overleefden, leiden tegenwoordig in een razend tempo jonge monniken en nonnen op. Veel rituele ceremoniën zijn echter door het lange religieverbod verloren gegaan.

Herstel van religieuze rituelen: Een belangrijk ritueel dat weer in ere is hersteld, is de Tsam dans. Met vervaarlijk uitziende maskers dansen de monniken een urenlange dans waarbij alle kwaad in een driehoekig object wordt samengebracht. Aan het einde van de ceremonie wordt het object met al het opgespaarde kwade op spectaculaire wijze in brand gestoken.