Ter voorbereiding op je reis naar Namibië is het goed je (middels internet, een reisgids of de landeninformatie op de website van Koning Aap) in te lezen over het land dat je bezoekt. De enorme tegenstellingen van een land als Namibië kan voor westerse reizigers een confronterende ervaring zijn. Er zijn rijke mensen met alle westerse luxe, maar een groot deel van de bevolking leeft in voor ons primitieve omstandigheden. Ter plekke geniet je meer van je Namibië rondreis als je je hierop instelt. Probeer niet alles vanuit een Belgische of Nederlandse bril te zien, maar verplaats je in wat voor de lokale bevolking gewoon is. Je gaat tenslotte niet op reis om exact hetzelfde te zien en te beleven als in Nederland en België gebruikelijk is.

Namibië is over het algemeen een vrij westers land. Veel gewoontes en gebruiken komen overeen met Nederland en België. Een aantal traditionele stammen heeft echter andere gewoontes en vooral op het platteland heerst een strikte man-vrouw verhouding. Hieronder vind je een paar cultuurverschillen tussen Nederlanders en Belgen enerzijds en Namibiërs anderzijds.

Kleding in Namibië: Het is raadzaam je fatsoenlijk te kleden. Namibiërs doen zelf hun best om er goed gekleed en goed verzorgd uit te zien. Men heeft weinig begrip voor westerlingen die zich te casual kleden of vieze kleren dragen.

Een hand geven in Namibië: Het op de westerse wijze een hand schudden is in Namibië ingeburgerd, en zeker gebruikelijk onder de blanke Namibiërs. Veel andere Namibiërs hebben een meer traditionele (extra beleefde) manier van handen schudden. Dit gebeurt door de rechterelleboog te ondersteunen met de linkerhand of het met twee handen schudden van andermans hand. Populair onder jonge zwarte mannen is om eerst een normale hand te geven, daarna de hand even om elkaars duim en vervolgens weer een gewone hand.

Oogcontact in Namibië: Het is in Namibië niet zo dat iemand automatisch oogcontact met je maakt tijdens een gesprek. Vooral kinderen en personen uit een lagere klasse slaan hun ogen neer tijdens contactmomenten, dit als teken van respect.

Bedelen in Nambië: Waar ook ter wereld, in vooral grote steden worden toeristen benaderd door bedelaars. Naast geld wordt in Namibië ook om snoep, zeep, pennen of een ‘cadeautje’ gevraagd. Moeilijk, je voelt je wellicht verdeeld. Moet je nu wel of geen geld geven? Je kunt vriendelijk nee zeggen, zonder dat je iemand beledigt. De werkelijkheid achter elke bedelaar is heel verschillend. Een enkeling bedelt inderdaad voor zijn of haar eten. Met het geven van geld los je het probleem niet op. Je houdt een manier van inkomsten verkrijgen of een verslaving aan drugs of alcohol in stand. Het beste kun je geld geven aan een gerenommeerde charitatieve instelling. En bedelende kinderen? Koning Aap houdt er de regel op na kinderen nooit geld te geven (ze moeten geen win-model voor ouders worden maar naar school kunnen), hooguit fruit of iets anders te eten. Liever geen snoep, er zijn amper tandartsen in afgelegen gebieden.

Muziek in Nambië: De eerste musici die Namibië kende waren de San, zij zongen om de dansen en verhaalvertellingen kracht bij te zetten. Daarna volgden de Nama die een iets meer ontwikkelde muziektechniek gebruikten, zij maakten gebruik van trommels en fluiten. De Bantu voegden hier marimba’s, kalebas ratelaars en trompetten van dierenhoorns aan toe. Een prominente Europese contributie aan de Namibische muziek is 'het koor'. In de koloniale periode stichtten de missionarissen religieuze koren onder de lokale bevolking. Tot op de dag van vandaag treden school-en kerkkoren vaak op.

Volkslied van Namibië: Het volkslied heet ‘Namibia, Land of the Brave’. Dit ‘Land van de Dapperen’ verwijst waarschijnlijk naar de strijders, die voor de onafhankelijkheid vochten. Namibië kreeg zijn onafhankelijkheid in 1990.

Algemeen: Besef voortdurend dat je als gast in een land verblijft waar men nu eenmaal andere omgangsvormen kent. Dat is niet afwijkend, jij gedraagt je afwijkend.