Voor een land met een half miljoen inwoners is de religieuze diversiteit indrukwekkend. De populairste godsdienst is het christendom (45 procent), gevolgd door het hindoeïsme (27 procent) en de islam (20 procent). Tot slot hangt nog een klein deel van de bevolking, ongeveer zes procent, de zogenaamde natuurreligies aan. Het atheïsme bestaat in Suriname nauwelijks. Officieel is maar twee procent van de bevolking overtuigd ongelovig.

Voorouderverering in Suriname
Zowel gelovige als ongelovige Surinamers geloven echter vrijwel zonder uitzondering in voorouderverering en andere rituelen die van generatie op generatie zijn overgegaan. Dwars door de christelijke tradities heen houden ze hun eigen religieuze uitingsvormen in ere. Marrons hebben hun eigen religie, waarin de Gaan Gudu, de Grote God, een centrale rol vervult als schepper van alles wat er bestaat. Vaak maakt dit deel uit van de omvangrijke en complexe winticultuur, eeuwen geleden door slaven vanuit Afrika ‘meegenomen’ naar Suriname. Voorouderverering staat daarbij centraal, of het nu gaat om geluk af te dwingen, om zieken beter te maken of om doden zielenrust te geven. Ook inheemsen leggen hun leven en geluk liever in handen van hun voorouders, dan dat ze vertrouwen op een God. Veel inheemsen en marrons zijn inmiddels bekeerd tot het christendom, maar desondanks is het oordeel van de voorouders vaak belangrijker dan dat van God.