Zoeken
Reizen naar Servië
Cultuur Servië
Servië ligt al eeuwenlang in de overgangszone tussen oost en west. Eerst tussen het Byzantijnse en het Romeinse rijk, daarna tussen het Ottomaanse Rijk en het christelijke westen. Zelfs in de communistische periode bevond de regio zich ergens tussen het Warschaupact en het NAVO pact. Het resultaat van deze centrale geografische ligging is een samenleving met invloeden van verschillende culturen, volkeren en godsdiensten.
Buitenlandse bezoekers ervaren meestal al snel de gastvrijheid en hartelijkheid van de Servische bevolking. Bij het introduceren of een eerste ontmoeting wordt de rechterhand geschud. Bij volgende ontmoetingen is het gebruikelijk dat je elkaar drie keer op de wang kust. Als je in gesprek met locals gaat zal ongetwijfeld het traumatische verleden ter sprake komen. Veel bewoners van voormalig Joegoslavië hebben meerdere oorlogen overleefd, sommigen hebben er erg onder geleden. Dat hoor je ook terug in de volksmuziek die zowel blij als melancholisch klinkt.
Cultureel erfgoed in Servië: Het Servisch cultureel erfgoed omvat tal van roerende en onroerende culturele goederen. Er zijn historische, religieuze en culturele bouwwerken, archeologische vindplaatsen en opgravingen, diverse kunstwerken, manuscripten en boeken. UNESCO heeft de volgende locaties toegevoegd aan zijn Werelderfgoedlijst: het Servisch-orthodoxe Studenicaklooster, Stari Ras (forten, kerken en kloosters), het Sopoćaniklooster, Stećci in West-Servië (begraafplaatsen met middeleeuwse grafstenen) en het laat-Romeinse versterkte paleis Gamzigrad-Romuliana.
Folklore in Servië: Etnische klederdracht behoort eveneens tot het culturele erfgoed van Servië. Al eeuwenlang is kleding gebruikt om klasse, etniciteit, sociale en professionele status aan te duiden. Vooral de bewaarde collecties kledingstukken (mannenkleren, maar toch vooral vrouwenkledij) uit de 19de en de eerste decennia van de 20ste eeuw kenmerken zich door een grote verscheidenheid aan vormen, ornamenten en kleuren. In de kleding werd door de makers ook individuele vaardigheden gebaseerd op erfgoed en traditie gedemonstreerd. Tegenwoordig wordt de traditionele klederdracht alleen nog gedragen door sommige ouderen op het platteland, of tijdens speciale evenementen zoals etnische festivals, op religieuze en nationale feestdagen, tijdens bruiloften, bij toeristische attracties en door dansgroepen die traditioneel dansen.
Buitenlandse bezoekers ervaren meestal al snel de gastvrijheid en hartelijkheid van de Servische bevolking. Bij het introduceren of een eerste ontmoeting wordt de rechterhand geschud. Bij volgende ontmoetingen is het gebruikelijk dat je elkaar drie keer op de wang kust. Als je in gesprek met locals gaat zal ongetwijfeld het traumatische verleden ter sprake komen. Veel bewoners van voormalig Joegoslavië hebben meerdere oorlogen overleefd, sommigen hebben er erg onder geleden. Dat hoor je ook terug in de volksmuziek die zowel blij als melancholisch klinkt.
Cultureel erfgoed in Servië: Het Servisch cultureel erfgoed omvat tal van roerende en onroerende culturele goederen. Er zijn historische, religieuze en culturele bouwwerken, archeologische vindplaatsen en opgravingen, diverse kunstwerken, manuscripten en boeken. UNESCO heeft de volgende locaties toegevoegd aan zijn Werelderfgoedlijst: het Servisch-orthodoxe Studenicaklooster, Stari Ras (forten, kerken en kloosters), het Sopoćaniklooster, Stećci in West-Servië (begraafplaatsen met middeleeuwse grafstenen) en het laat-Romeinse versterkte paleis Gamzigrad-Romuliana.
Folklore in Servië: Etnische klederdracht behoort eveneens tot het culturele erfgoed van Servië. Al eeuwenlang is kleding gebruikt om klasse, etniciteit, sociale en professionele status aan te duiden. Vooral de bewaarde collecties kledingstukken (mannenkleren, maar toch vooral vrouwenkledij) uit de 19de en de eerste decennia van de 20ste eeuw kenmerken zich door een grote verscheidenheid aan vormen, ornamenten en kleuren. In de kleding werd door de makers ook individuele vaardigheden gebaseerd op erfgoed en traditie gedemonstreerd. Tegenwoordig wordt de traditionele klederdracht alleen nog gedragen door sommige ouderen op het platteland, of tijdens speciale evenementen zoals etnische festivals, op religieuze en nationale feestdagen, tijdens bruiloften, bij toeristische attracties en door dansgroepen die traditioneel dansen.
