Slovenië is pas sinds 1991 als een onafhankelijk land, maar van Slovenen als volk is al veel langer sprake. De eerste tekenen van een Sloveense identiteit dateren uit de zestiende eeuw; het eerste boek in de Sloveense taal dateert uit die tijd. Het was vooral dankzij hun gemeenschappelijke cultuur en de Sloveense taal dat de Slovenen zichzelf konden smeden en als natie konden overleven. Voor Slovenen zijn taal en cultuur dan ook eeuwenlang een vervanger geweest voor het ontbreken van een eigen staat. Slovenië is een van de weinige landen waar een ‘Dag van Cultuur’ een nationale feestdag is (8 februari).

Jaarlijks worden in Slovenië tal van culturele evenementen georganiseerd op het gebied van muziek, dans, film en theater. Traditioneel eten en folklore nemen daarbij vaak een belangrijke plek in.

Slovenen zijn vaak een stuk meer gesloten en meer bescheiden in vergelijking met Nederlanders en Belgen. Het sociale leven van de Sloveen speelt zich vooral af in het café of op een terras. De bevolking komt niet vaak bij elkaar over de vloer, maar spreekt liever ergens af voor een drankje. Toch zijn Slovenen zijn van huis uit erg gastvrij, zeker buiten de toeristenoorden. Kijk niet raar op als je bij een Sloveen thuis wordt uitgenodigd voor een alcoholische versnapering of een zelfgemaakt hapje.

De Sloveense bevolking is wereldwijs en het merendeel is goed opgeleid. Slovenen zijn zelf vaak erg kritisch over hun land en gewoontes en benieuwd hoe mensen uit andere landen Slovenië ervaren. Als je in gesprek met locals gaat zal ongetwijfeld het traumatische verleden ter sprake komen. Veel bewoners van Slovenië hebben meerdere oorlogen meegemaakt, sommigen hebben er erg onder geleden. Dat hoor je ook terug in de volksmuziek die zowel blij als melancholisch klinkt.