De omstandigheden in Oezbekistan hebben me aangenaam verrast. COVID-19 is geen enkel issue meer. Officieel diende ik nog wel een COVID-vaccinatiebewijs te laten zien aan de grens, maar zelfs deze is per 10 juni afgeschaft. Alles is open, winkels, restaurants, bezienswaardigheden. Toeristen zijn nog niet in groten getale teruggekeerd. Normaliter zijn er in het hoogseizoen veel groepen, maar Japanners en Chinezen blijven helemaal weg en Westerse groepen zijn er maar mondjesmaat. Dat maakt het juist nu een prima reisoptie voor wie wel gaat. De Oezbeken zijn zelf heel druk met verdere promotie van hun mooie land. Ik viel met mijn neus in de boter. In Khiva was er een driedaags Lazgi festival, een soort Eurovisie Songfestival, maar dan speciaal gericht op de Lazgi dans. Met deelnemers uit 30 tot 40 landen. In Boysun trof ik het met het Boysun Bahori festival, een folklore viering van de regionale cultuur in de bergdorpen rond Boysun. En in Samarkand was ik juist na de Ramadan. Het was overal erg gezellig omdat de Oezbeekse gezinnen met volle teugen genoten van ‘Eid al-Fitr’, het Suikerfeest.

Ook in Kirgizië en Kazachstan zijn de COVID-regels volledig verdwenen. En een kennis die afgelopen maand heeft rondgefietst in Tadjikistan heeft daar de tijd van zijn leven gehad. Ik ben blij dat ik na twee jaar eindelijk weer weg kon. Nogmaals, een beter moment dan komende najaar om naar Centraal-Azië te gaan is er niet.

O ja, de oorlog in Oekraïne is in Centraal-Azië een ver-van-mijn-bed-show. De mensen kijken met stijgende verbazing naar de capriolen van Poetin, die hier bepaald niet populairder geworden is.

PS. Ook in Georgië en Armenië staan in het najaar mooie bestemmingen op de agenda. Net als in Centraal-Azië is het in deze landen momenteel zeer vrij reizen. Ga je mee?